Druk 3D w służbie elektroniki (5)

Środa, 01 Styczeń 2025

W poprzedniej części przygotowaliśmy prostą obudowę do gotowego projektu, przy okazji poznając dość dokładnie program CAD o nazwie Autodesk Fusion. W tej części omówimy kwestię składania obudowy i montażu elementów w jej wnętrzu, głównie za pomocą wkrętów metrycznych, nakrętek i wtapianych wkładek gwintowanych oraz zapoznamy się z podstawami projektowania estetycznych i trwałych obudów. Opierać będziemy się na praktycznym przykładzie obudowy wykonanej docelowo z tworzywa PETG.

Obudowa, którą będziemy projektować, przeznaczona jest do zasilacza precyzyjnego. Ze względu na jej wielkość i konieczność solidnego trzymania kilku cięższych elementów, jak zasilacz impulsowy czy radiator, obudowa będzie wykonana z indywidualnie drukowanych paneli, które później zostaną złożone razem. Część z nich będzie związana ze sobą na stałe, ale tam, gdzie może być konieczny demontaż (zasilacz jest na etapie prototypowania), zastosowane zostaną wkładki gwintowane i śruby M2,5. Dzięki temu obudowa może być wielokrotnie otwierana i zamykana bez ryzyka uszkodzenia otworów montażowych. Na początek jednak zapoznajmy się z innymi metodami. Nakrętki wciskane, wsuwane i ukryte oraz inne opcje Ważną zaletą masowej produkcji jest standaryzacja wymiarów bardzo wielu komponentów. Elektronik zdaje sobie z tego sprawę na przykładzie standardowych obudów komponentów, ale standaryzacja obejmuje też wiele innych części, od wkrętów, podkładek i nakrętek, przez łożyska, silniki elektryczne, koła zębate i przekładnie, aż po wtyki, gniazda, a nawet magnesy. Dzięki temu...

Aby kontynuować czytanie wykup Prenumeratę

Kup teraz

Wersja papierowa Wersja elektroniczna