O prowadzeniu sygnałów w taśmach
Poniedziałek, 01 Lipiec 2024
![O prowadzeniu sygnałów w taśmach](/i/2024/07/15/93397-2001-740x0-sc1x4_o-prowadzeniu-sygnalow-w-tasmach-ep.jpg)
Łączenie modułów elektronicznych za pomocą taśm jest niezwykle wygodne! Można w kilka sekund zamienić jedną płytkę na inną, odsunąć je od siebie lub poskładać w elegancką kanapkę. Korzystanie z dobrodziejstw taśmy trzeba poprzedzić dobrym rozlokowaniem sygnałów w jej żyłach. Dobrym, czyli jakim?
Popularne taśmy (inaczej: przewody wstążkowe płaskie) produkowane w rastrze 1 mm lub 1,27 mm przeznaczone są do zagniatania na złączach IDC lub pokrewnych. Najczęściej mają szarą izolację z czerwonym paskiem na jednej krawędzi. Można też spotkać się z płaskimi taśmami FFC/FPC do złączy non-ZIF, które doskonale znamy z wyświetlaczy. W moim artykule skupię się na tych pierwszych, bowiem to je stosuję w swojej praktyce najwięcej, lecz ogólne zasady dotyczyć będą każdego połączenia wieloprzewodowego.
Najlepiej uczyć się na błędach, lecz niekoniecznie na swoich. Przekonałem się o tym boleśnie kilkanaście lat temu, kiedy – jako początkujący konstruktor – dostałem zlecenie na zaprojektowanie systemu sterowania wyposażonego w wyświetlacz matrycowy połączony z główną płytką właśnie taśmą o rastrze 1 mm. Obok wyświetlacza miał jeszcze stanąć scalony odbiornik podczerwieni oraz zworka do wyboru adresu urządzenia, która przełączała wyjście z rezystancyjnego dzielnika napięcia. Ot, banał, stwierdziłem lekkomyślnie.
Użyta matryca miała 5×7 punktów, zatem potrzebnych było...
Aby kontynuować czytanie wykup
Prenumeratę
Kup teraz