Czujniki Halla działają bardzo szybko - mogą być przełączane setki razy na sekundę, a ze względu na bezdotykowy pomiar, nie zawierają elementów mechanicznych, które ruszałyby się i zużywały, co skracałoby ich żywotność. Czujniki te stosuje się do oceny szybkości obrotu kół lub np. w silnikach do monitorowania pozycji wału korbowego oraz pomiaru pozycji tłoków w cylindrach siłowników, a także do pozycji pedałów, manipulatorów, napędów liniowych maszyn CNC, drukarek 3D, a nawet pomiaru poziomu z użyciem np. pływaków wyposażonych w elementy magnetyczne.
Jeszcze jednym obszarem zastosowania takiego modułu krańcówki jest modelarstwo kolejowe. W robotyce czujników Halla używa się w postaci układów scalonych, jako moduły czujników zbliżeniowych. Służą one do bezpośredniego pomiaru obecności obiektów magnetycznych lub odległości od nich.
Dla lepszego zrozumienia budowy i działania hallotronu, warto przeanalizować schemat blokowy, pokazany na rysunku 1. Układ zawiera czujnik Halla, wzmacniacz różnicowy i przerzutnik Schmitta. Wewnętrzny układ odniesienia i stabilizacji napięcia zapewnia zasilanie dla poszczególnych bloków funkcyjnych.
Pole magnetyczne prostopadłe do powierzchni układu scalonego indukuje napięcie w czujniku Halla. Napięcie to jest wzmacniane i trafia na obwód Schmitta załączając wyjście typu otwarty kolektor. W układzie scalonym została również zintegrowana dioda zabezpieczająca wewnętrzne obwody przed odwrotną polaryzacją.
Schemat ideowy modułu krańcówki magnetycznej pokazany jest na rysunku 2. Podstawowym elementem jest unipolarny cyfrowy czujnik Halla U1. Sygnał z hallotronu poprzez tranzystory T1 i T2 trafia na wyjścia OUT1 i OUT2, na których dostępne są dwa poziomy aktywne w postaci logicznego "0" i "1", które można wykorzystać w układach sterowania.
Do wspomnianych wyjść można również dołączyć cewkę przekaźnika z równoległą diodą eliminującą przepięcia, sygnalizator akustyczny lub inne obciążenie pamiętając o wydajności prądowej wyjścia wynoszącej do 100 mA. Dioda LED D1 jest wskaźnikiem obecności pola magnetycznego w zasięgu działania krańcówki magnetycznej.
Schemat montażowy pokazano na rysunku 3. Podczas montażu należy zwracać szczególną uwagę na sposób wlutowania elementów biegunowych: diod, tranzystorów i czujnika. Układ zmontowany prawidłowo ze sprawnych elementów od razu będzie pracował poprawnie i nie wymaga żadnej regulacji ani uruchamiania. Po skontrolowaniu poprawności montażu należy dołączyć zasilanie mieszczące się w granicach +5...+24 V.
Rysunek 4 przedstawia, przykład poprawnego wykorzystania modułu krańcówki. W płytce obwodu drukowanego znajdują się otwory montażowe o średnicy 3,2 mm oraz cztery punkty lutownicze, w których można wlutować odcinki srebrzanki. Dzięki tak przygotowanym uchwytom gotowy układ można w łatwy sposób przykręcić lub przymocować w przewidzianym do tego celu miejscu.
Mavin
mavin@op.pl