Nierozumiana pojemność kabli
Środa, 01 Styczeń 2025
Kable stosowane w technice audio do przesyłania sygnału analogowego mają budowę koncentryczną. Taki standard panuje od wielu lat, a jego niepodważalne zalety nie zwiastują zastąpienia tej technologii inną. Jednak z takim ukształtowaniem przewodu wiąże się niedogodność, na pierwszy rzut oka bolesna zwłaszcza w technice audio. Jaka?
Żyła sygnałowa, otulona elastycznym dielektrykiem, a dookoła – metalowa warstwa przewodząca. Oto najprostszy opis kabla koncentrycznego, który od wielu lat służy do transmisji sygnałów o najrozmaitszym charakterze – od wrażliwych na zakłócenia informacji z analogowych czujników, poprzez sygnały wielkiej częstotliwości odebrane przez antenę telewizyjną, po fidery transmitujące wielką moc do anten nadawczych. Ich szczegółowa budowa różni się w zależności od zastosowania, ale ogólny kształt jest zawsze taki sam.
Ponieważ żyła sygnałowa jest „otulona” warstwą przewodzącą, tworzy się wokół niej klatka Faradaya o bardzo dobrych właściwościach ekranujących ją przed wpływem zewnętrznego pola elektromagnetycznego, głównie przed składową elektryczną. Tworzy to również wyśmienite warunki do propagacji fal wewnątrz takiego kabla, gdyż zewnętrzna warstwa ekranująca stanowi dobrą drogę powrotną dla prądu transmitowanego przez umieszczoną w środku żyłę.
Aby kontynuować czytanie wykup
Prenumeratę