Schemat elektryczny włącznika zmierzchowego pokazano na rysunku 1, natomiast montażowy na rysunku 2. Jest to chyba najmniej skomplikowany układ włącznika zmierzchowego z prezentowanych na łamach EP. Gdy zrobi się ciemno, wzrasta oporność fotorezystora PH1. W konsekwencji tranzystor T1 przewodzi i przekaźnik RL1 zwiera styki.
Kondensator C2 chroni układ przed krótkotrwałymi zmianami oświetlenia. Pozwala on wyeliminować możliwość powstania oscylacji wtedy, gdy poziom oświetlenia jest na granicy zadziałania układu. Oporność fotorezystora w świetle dziennym wynosi kilkaset Ω, a po zmroku wzrasta do kilkudziesięciu kΩ. Próg zadziałania włącznika można skorygować zmieniając rezystancję rezystora R1. Elementem wykonawczym jest przekaźnik o dopuszczalnym obciążeniu styków wynoszącym 2 A.
Włącznik może być zasilany napięciem 12 VDC z dowolnego zasilacza, baterii lub akumulatora. Pobór prądu egzemplarza modelowego w stanie spoczynku, przy oświetlonym fotorezystorze wynosił 250 μA, natomiast w ciemności, przy załączonym przekaźniku 18 mA.
Elementy SMD są montowane od strony lutowania, natomiast fotorezystor, przekaźnik i złącza od strony elementów. Fotorezystor jest montowany pod przekaźnikiem, dlatego jego montaż i odpowiednie wygięcie jego doprowadzeń należy wykonać w pierwszej kolejności, przed montażem przekaźnika.
EB
- R1: 47 kΩ
- R2: 4,7 kΩ
- PH1: fotorezystor FR28/500
- C1, C2: 10 μF/16V
- T1: BC879
- D1: 1N4148
- CON1, CON2: ARK2
- RL1 przekaźnik JRC27F