Jedną z cennych właściwości układu jest tzw. miękki start, który powoduje powolne narastanie napięcia wyjściowego po włączeniu układu. Jest to cecha bardzo pożądana dla obciążeń reaktancyjnych. Czas narastania jest regulowany za pomocą kondensatora C4. Zależnie od wymagań, jego pojemność powinna wynosić 1...4,7 mF. Ponadto, przetwornica ma wbudowane zabezpieczenia termiczne oraz nadprądowe.
Schemat ideowy modułu pokazano na rysunku 1, natomiast montażowy na rysunku 2.
Zmontowanie przetwornicy nie powinno nastręczać trudności. Trzeba przy nim zwrócić uwagę na polaryzacje kondensatorów elektrolitycznych i półprzewodników. Układ U1 oraz diodę D1 należy umieścić na niewielkim radiatorze i odizolować galwanicznie za pomocą podkładek mikowych lub silikonowych oraz tulejek pod wkręty mocujące.
Prawidłowo zmontowana przetwornica powinna zadziałać po dołączeniu zasilania. Jedyną czynnością regulacyjną jest ustawienie za pomocą potencjometru montażowego PR1 wymaganego napięcia wyjściowego.
Zalecane jest, aby napięcie wejściowe było o ok. 5 V wyższe od wyjściowego. Zminimalizuje to straty w układzie U1 oraz ograniczy grzanie się układu.
Przykładowe pomiary prądu obciążenia i napięcia wyjściowego przetwornicy przy napięciu wejściowym 31 VDC zamieszczono w tabeli 1.
Obciążeniem była halogenowa żarówka samochodowa. Układ można obciążyć prądem o natężeniu większym od 4 A, ponieważ wewnętrzne ograniczenie prądu jest ustawione na 5,5 A. Jednak prąd wyjściowy większy niż 4 A może nie pozwolić na start przetwornicy. Maksymalne napięcie wejściowe wynosi 45 VDC.
AW
- R1: 500 kΩ
- R2:100 kΩ
- R3: 4,3 kΩ
- R4: 10 kΩ
- R5: 15 kΩ
- R7: 4,7 kΩ
- PR1: 20 kΩ
- C1, C7, C8, C9, C10: 100 µF/50 V
- C2, C4: 2,2 µF/63 V
- C3: 2,2 nF
- C5: 33 nF
- C6: 390 pF
- U1: L296
- D1: BYW29
- ARK2 5 mm – 2 szt.
- L1: Dławik 300 µH/5 A
- Podkładki silikonowe
- Tulejki – 2 szt.
- Wkręty M2,5 – 2 szt.
- Radiator