Innymi słowy, lampa zawiera dwa obwody: wejściowy i wyjściowy, które są elektrycznie od siebie odizolowane, przy czym rolę pierwszego pełni przewodnik lub nadprzewodnik (na przykład - niob), a drugiego nadprzewodnik (może nim być tantal). Przewodnik jest owinięty wokół rdzenia wykonanego z nadprzewodnika tworząc cewkę. Płynący w nim prąd wytwarza w nadprzewodniku pole magnetyczne o określonym natężeniu.
Pole to - zgodnie z tym, co zostało wspomniane - degraduje nadprzewodnictwo materiału nadprzewodnikowego. To znaczy, im większe natężenie ma pole magnetyczne, tym mniejszy prąd może przenosić obwód z nadprzewodnikiem. I odwrotnie - im jest ono mniejsze, tym prąd płynący w obwodzie z nadprzewodnikiem jest większy.
Jak łatwo się domyślić, wyniku tego zjawiska następuje modulacja natężenia prądu przenoszonego przez obwód wyjściowy, a tym samym wspomniana lampa w istocie zaczyna pełnić rolę łącznika. Jak można zresztą zauważyć, jest to swoisty nadprzewodnikowy tranzystor polowy, w którym funkcję bramki pełni obwód wejściowy wspomnianej lampy, a funkcję źródła z drenem - obwód wyjściowy (co też ma miejsce w praktyce).