myRIO - platforma edukacyjna od National Instruments. Uniwersalny przyrząd laboratoryjny. cz. 2

Zastanawiając się nad wykorzystaniem platformy postanowiłem przygotować przyrząd przydatny w pracowni elektronika, zawierający możliwie dużo elementów systemu pomiarowego wykorzystywanych podczas uruchamiania i testowania układów. Moim celem było również maksymalnie wykorzystanie dostępnych zasobów myRIO, czyli FPGA oraz wejść i wyjść układu.

Powstałe narzędzie może być świetnym rozwiązaniem dla studentów stawiających pierwsze kroki w samodzielnym budowaniu i uruchamianiu urządzeń elektronicznych. Myślę, że również profesjonaliści zajmujący się elektroniką również docenią jego zalety, chociażby tę, że zestaw przyrządów laboratoryjnych w jednej, niewielkiej obudowie można zawsze mieć "pod ręką".

Założenia projektu możliwe do uzyskania w posiadanej przeze mnie konfi guracji:

1. Oscyloskop:
   • Liczba kanałów: 2.
   • Częstotliwość próbkowania: 250 kHz/ kanał.
   • Podstawa czasu: 100 ms/dz. - 200 s/dz.
   • Czułość podstawowa: 2 V/dz.
   • Możliwość sterowania modułem wzmacniaczy wejściowych.
   • Pomiar wielu parametrów sygnału.
2. Generator funkcyjny:
   • Liczba kanałów: 2.
   • Przebiegi generowane: sinusoidalny, prostokątny.
   • Zakres częstotliwości: 0,01 Hz...100 kHz.
3. Analizator stanów logicznych:
   • Liczba kanałów: 16.
   • Częstotliwość próbkowania do 40 MHz.
   • Wyzwalanie: dowolnym wzorcem.
4. Generator PWM:
   • Liczba kanałów: 1.
   • Zakres częstotliwości: 40 Hz...40 kHz.
5. Interfejsy komunikacyjne:
   • 2×UART
   • SPI.
   • I²C.
6. Komunikacja z komputerem za pomocą USB lub Wi-Fi.

Aplikacja Pomiarowa

Wszystkie przyjęte powyżej założenia zrealizowano w pojedynczej aplikacji. Każdy z przyrządów dysponuje oddzielnym panelem sterującym, pomiędzy którymi przechodzi się wybierając odpowiednią zakładkę. Uruchomienie aplikacji przebiega w dwóch etapach.

Jako pierwszy należy uruchomić plik RT Main, odpowiedzialny za sterowanie przyrządem po stronie myRIO i właściwe skonfigurowanie struktury FPGA. Jako kolejny uruchamia się Desktop Main pamiętając o wcześniejszym wpisaniu właściwego adresu IP. Aplikacja pozwala zapamiętywanie w pliku wyników pomiarów oscyloskopowych oraz analizatorem stanów logicznych.

Oscyloskop

Rysunek 1. Panel oscyloskopu

Oscyloskop mierzy sygnał analogowy z dwóch wejść różnicowych. Wykrywając spełnienie predefiniowanego warunku wyzwala pomiar w trybie ciągłym lub pojedynczym. Następnie, gromadzi określoną liczbę próbek i przesyłana do komputera. Podczas pracy w trybie ciągłym kolejne wyzwolenie następuje po ponownym spełnieniu przez mierzony sygnał warunków wyzwolenia.

W takim trybie pracy na ekranie widzimy stabilny i niepłynący przebieg, ale są krótkie odcinki czasu, w których akwizycja nie jest prowadzona. Można rozbudować oscyloskop na przykład korzystając z kolejki RT FIFO i prowadzić akwizycję w czasie rzeczywistym od momentu wyzwolenia aż do zatrzymania. Gromadzone dane należy przesyłać do komputera partiami i zapisywać na dysku. Dzięki temu mogą być wykryte przypadkowo pojawiające się zakłócenia sygnału.

Na rysunku 1 pokazano panel oscyloskopu pozwalający na sterowanie wszystkimi jego funkcjami. Elementy panelu czołowego:

• Time - podstawa czasu.
• CH1, CH2 - wzmocnienie każdego z kanałów. Przy współpracy z płytką wzmacniaczy możemy wybrać jedno z siedmiu wzmocnień, od 100 mV/dz. do 20 V/dz. Jeśli nie dysponujemy tą płytką, wzmocnienie powinno wynosić 2 V/dz.
• Trigger - sposób wyzwalania: wyzwolenie jednokrotne, praca w trybie ciągłym, źródło wyzwolenia - kanał 1 lub 2, poziom wyzwolenia, sposób wyzwolenia: zboczem narastającym, opadającym lub poziomem (ignorując zbocza).

Przebiegi można obserwować na dużym czytelnym obrazie.

Dzięki kursorom możemy mierzyć odstępy czasowe pomiędzy wybranymi próbkami (dx) i różnicę napięć (dy), oraz odwrotność (1/dx), co odpowiada częstotliwości wynikającej z odstępu kursorów na osi x. Dodatkowo, możemy włączyć jedną z wielu funkcji umożliwiających pomiary: częstotliwości, amplitudy, fazy, składowej stałej napięcia, wartości skutecznej napięcia RMS, maksymalny i minimalny poziom sygnału, okres, czas trwania impulsu, wypełnienie oraz obserwowanie transformaty FFT. Możemy również obserwować aktualnie mierzone wartości i postęp w zbieraniu próbek. Jest to informacja przydatna podczas pomiaru sygnałów wolnozmiennych.

Analizator stanów logicznych

Rysunek 2 Okno analizatora stanów logicznych z widocznym na liniach D0 i D1, przebiegiem transmisji I2C, na linii D6 przebieg PWM

Okno analizatora stanów logicznych pokazano na rysunku 2. Przebiegi są wyświetlane na dużym, czytelnym wykresie. Kontrolka Current Data zawiera aktualny stan wejść. Jest ona aktualizowana co kilkanaście milisekund, niezależnie od stanu pracy analizatora. Do konfiguracji pomiaru służą następujące opcje menu:

• Sampling Freq. - częstotliwości próbkowania.
• Data To Acquire - liczba próbek. Wartość maksymalna wynosi 50000.
• Mask - maska, która pozwala na zamaskowanie stanu bitów nieistotnych podczas wyzwalania akwizycji.
• Pattern - wzorzec bitowy; konfiguracja bitów wyzwalająca pomiar.

Proponuję zastanowić się nad modyfikacją układu wyzwalania, aby wykrywał określone sekwencje bitów na wybranej linii na przykład, wykrywając przesyłanie po magistrali I²C określonego adresu.

Generator funkcyjny

Rysunek 3. Przedstawia panel dostępu do generatorów funkcyjnych, generatora PWM, wyjść analogowych i wejść/wyjść cyfrowych

Na rysunku 3 pokazano panel umożliwiający sterowanie generatorem funkcyjnym. Do ustawienia mamy:

• Częstotliwość przebiegu.
• Fazę przebiegu.
• Typ przebiegu.
• Skalę.
• Składową stałą.

Wyjścia analogowe pozwalają na ustawienie napięcia wyjściowego z przedziału od 0...5 V z rozdzielczością 1,22 mV. Nie przewidziałem tutaj generowania przebiegu. Dlatego zrezygnowałem z wyjść audio. Ich budowa nie pozwala na przenoszenie napięć stałych - pracują tylko z sygnałami zmiennymi.

Wejścia wyjścia cyfrowe pozwalają na ręczne ustawienie trybu pracy i stanu każdego bitu w porcie A. Należy pamiętać aby nie wykorzystywać pinów zajętych przez interfejsy I²C, SPI, i generator PWM, podczas korzystania z nich.

Generator PWM

Generatory PWM są wykorzystywane np. do sterowania serwomechanizmami, przetwornicami napięcia itp. W porcie A udało się pozostawić jeden z generatorów. Możemy programować częstotliwość w przedziale 40 Hz...40 kHz i współczynnik wypełnienia sygnału przedziale 0...1. Należy pamiętać, że jego włączenie zajmuje linię DIO8 i nie można jej wykorzystywać jako wejście lub wyjście cyfrowe.

UART

Rysunek 4. Panel interfejsów UART

Rysunek 4 przedstawia okno komunikacji przez dostępne interfejsy UART. Ich konfiguracja odbywa się w zakładce Configure i obejmuje takie parametry, jak: szybkość transmisji, liczba bitów danych, bit stopu, kontrolę parzystości, kontrolę przepływu, timeout, znak terminujący, odstęp czasowy pomiędzy kolejnymi transmisjami (wykorzystany w trybie automatycznego odpytywania). Do komunikacji przewidziano dwa bufory - nadawczy i odbiorczy.

Dane do bufora nadawczego można wpisywać z klawiatury lub wczytać z pliku tekstowego. Dane znajdujące się w buforze odbiorczym mogą być zapisane do pliku tekstowego. Zmieniając styl wyświetlania danych w buforze za pomocą Display Style, możemy wpisywać wartości znakowe lub liczby w kodzie szesnastkowym.

Dane trafiające do portów automatycznie przesyłane są do buforów odbiorczych i widoczne w oknie terminala. Przewidziano również tryb automatycznego odpytywania z zadanym odstępem czasowym. Umożliwiający, na przykład, rejestrowanie temperatury lub innych parametrów przez dłuższy czas.

Do bufora nadawczego można wpisać odpowiednie polecenie przyrządu, niektóre urządzenia potrafią przyjmować ciąg poleceń i wykonywać je kolejno. Zawartość bufora będzie wysyłana z do portu UART, a odpowiedź rejestrowana w buforze odbiorczym. Jako przykład mogę podać pomiar temperatury multimetrem METEX. Mierzona wartość jest wysyłana do portu szeregowego po odebraniu litery "D", jednobajtowego polecenia.

Wpisując literę D, do bufora nadawczego, ustalając odstęp czasowy możemy rejestrować wyniki pomiaru. Bardziej zaawansowane przyrządy wykorzystujące polecenia zgodne z standardem SCPI, mogą przyjmować ciąg poleceń, wówczas cały ciąg jest przesyłany jednocześnie a odpowiedzi urządzenia są rejestrowane. Należy pamiętać o dostosowaniu poziomów sygnału gdy chcemy korzystać z standardu RS232.

I²C

Rysunek 5. Panel do transmisji przez interfejs I²C

Komunikacja przez I²C jest często stosowana do wymiany danych pomiędzy układami scalonymi w obrębie jednego urządzenia. Moim celem było przygotowanie prostego narzędzia umożliwiającego wysyłanie poleceń i modyfikowanie zawartości rejestrów wewnętrznych układów. Korzystając z oscyloskopu i analizatora stanów logicznych możemy jednocześnie śledzić wymianę danych i odpowiedź układu na zmianę wybranych parametrów.

Jako pierwszy powstał tryb terminalowy, w którym zawartość z pól Data przesyłana jest po magistrali pod wskazany adres. Można go wykorzystać do modyfikowania zawartości pamięci np. EEPROM przesyłając całą zawartość jednej strony pamięci, lub zapisać dane do kolejnych rejestrów.

Tryb rejestrowy jest przydatny podczas pracy z układami innego rodzaju np. przetwornikami, umożliwia modyfikację zawartości wybranych rejestrów. Dodatkowo przewidziana została możliwość wcześniejszej konfiguracji układu.

Aby ułatwić pracę nie szukając za każdym razem danych katalogowych, po pierwszym ustawieniu wszystkich niezbędnych wartości, można je zapisać w pliku konfiguracyjnym. Z którego później mogą być wczytywane. Dane zapisywane do pliku konfiguracyjnego to zawartość kontrolek: I²C Device Info, I²C Configure, I²C Register, I²C Start Sequence:

• I²C Configure - konfiguruje sposób pracy interfejsu.
• I²C Transfer Rate - wybór szybkości pracy interfejsu.
• WP line - określa, która linia jest dołączona do sygnału WP. Sygnał występuje w pamięciach umożliwiając zabezpieczenie pamięci przed przypadkowym zapisem. Wybrana linia ustawiana jest w określony stan przed rozpoczęciem zapisu. Można ją wykorzystać na przykład do wyzwolenia analizatora stanów logicznych. Wówczas rejestracja rozpocznie się dokładnie w momencie aktywowania tej linii, pozwoli to precyzyjne określić które przebiegi obserwujemy. Częstotliwość próbkowania analizatora najlepiej ustawić dwukrotnie większą niż szybkość pracy magistrali.
• WP Line Polarity - określa stan aktywny dla linii WP.

Kontrolka I²C Selection of operations określa tryb pracy.

Terminal - w tym trybie wszystkie operacje dotyczą kontrolek I²C Write, I²C Read.

• Slave Address (7-bit) - określa adres układu
• Start Address - określa adres komórki pamięci od której zacznie się zapis/ odczyt
• Bytes to Read - określa ile bajtów będzie odczytanych.
• Data - zawiera dane które będą wysłane po kolej na magistralę I²C, lub były z niej odczytane.

Wykorzystując tryb Register operujemy na rejestrach układów dołączonych do I²C. Operacje zapisu i odczytu dotyczą rejestrów, których adresy oraz wartości pobierane są z tabel I²C Register oraz I²C Start Sequence.

Kontrolka I²C Device Info zawiera podstawowe informacje o układzie scalonym. Nie wszystkie dane są istotne i niektóre mogą być pominięte lub mieć wartości domyślne. Na przykład, w przetworniku pomiarowym nie istotna jest wielkość pamięci czy rozmiar strony.

Znaczenie pól I²C Device Info:

• Device Name - symbol układu.
• Description - krótki opis tekstowy.
• Interface - typ interfejsu; obecnie I²C lub SPI.
• Slave Address (7-bit) - adres układu istotny dla interfejsu I²C.
• Page Size - rozmiar strony pamięci (aktywny dla pamięci).
• Memory Size - rozmiar pamięci w bajtach (aktywny dla pamięci).
• Address Code - przewidziany dla układów z interfejsem SPI, nieistotny dla interfejsu I²C.

Zmienna I²C Register zawiera opis rejestrów układu podłączonego do magistrali. Należy przygotować ją samodzielnie odczytując ze specyfikacji technicznej adresy i domyślne wartości rejestrów oraz operacje, któ®e można na nich przeprowadzić.

Klikając na tabeli prawym przyciskiem myszki z menu kontekstowego można wybrać Add Register, po czym zostanie dodana nowa linia pozwalająca na wpisanie nazwy, zawartości i adresu rejestru. Wybierając Delete Register usuwamy wybraną linie.

Klikając dwukrotnie na wybranym wierszu zmieniamy rodzaj operacji wykonywanej na rejestrze: W - zapis, R - odczyt, R/W - zapis i odczyt. Podczas operacji zapisu wybierane są tylko rejestry z atrybutami W i R/W, podobnie podczas operacji odczytu wybierane są rejestry z atrybutami R i R/W.

Opis kolumn:

• Register - nazwa rejestru.
• Operation - operacje, które chcemy lub możemy wykonać.
• Address - adres rejestru, liczba szesnastkowa w postaci x0000.
• Value - wartość zapisywane do rejestrów lub z nich odczytywane zależnie od pola Operation. Format zapisu x00; tylko liczby w formacie szesnastkowym.
• Description - może zawierać krótki opis tekstowy, np. znaczenia bitów.

Zaznaczenie pola Use Start Sequence spowoduje, że operacje zapisu rejestrów z tabeli I²C Register, są poprzedzone zapisem rejestrów zawartych w tabeli I²C Start Sequence.

Moim zamierzeniem było umożliwienie wstępnej konfiguracji układów, np. ustawienie wzmocnień, filtrów wejściowych i innych parametrów pracy przetworników pomiarowych. Wówczas tabela I²C Register, nie zawierałaby kluczowych dla pracy układu rejestrów, a odznaczenie tego pola zabezpieczy przed ich przypadkową modyfikacją.

W tabeli I²C Start Sequence są zawarte wartości mogące wstępnie konfigurować parametru pracy układu:

• Register - nazwa rejestru.
• Address - adres rejestru w kodzie szesnastkowym, format x0000.
• Value - wartość w kodzie szesnastkowym, format x00.
• Description - krótki opis tekstowy np. znaczenia bitów.

SPI

Rysunek 6. Panel do transmisji przez interfejs SPI

Na rysunku 6 pokazano panel do komunikacji poprzez interfejs SPI. Cel i założenia są takie same, jak dla I²C, chociaż wymiana komunikatów jest nieco inna. Dlatego panel został rozbudowany o dodatkowe funkcje umożliwiające pracę z układami pamięci. Większości kontrolek jest taka sama, w interfejsie I²C, ale są one zdublowane, aby umożliwić jednoczesną prace z układami na magistrali I²C i SPI.

Tabela SPI Configuration zawiera nastawy parametrów pracy interfejsu SPI:

• Frequency - częstotliwość zegarowa SPI.
• Clock Phase - faza zegara.
• Clock Polarity - polaryzacja zegara.
• Data Direction - kolejność transmisji bitów od najmniej znaczącego do najbardziej znaczącego lub odwrotnie.
• Frame Lenght - długość pola bitowego.
• Chip Select Pin - linia aktywowana przed rozpoczęciem transmisji danych.
• Chip Select Polarity -poziom aktywny linii Chip Select Pin.
• WP - sygnał aktywowany podczas zapisu do pamięci.
• WP Polarity - poziom aktywny linii WP.

Rysunek 7. Przebiegi podczas zapisu do pamięci Microchip Tachnollogy 25AA040A

Tabela SPI Device Info jest odpowiednikiem I²C Device Info i zawiera informacje o układzie. Wszystkie pola mają takie samo znaczenie, ale wyjaśnienia wymaga tutaj znaczenie Address Code, które ma istotne znaczenie podczas pracy z pamięciami w zakładce programatora. Analizując zapisy do pamięci można wyróżnić odmienne sposoby przesyłania adresów.

W "małych" pamięciach np. 25AA040A (Microchip), starsza część adresu jest przesyłana wraz z właściwą instrukcją, zakodowaną na bicie czwartym (rysunek 7). Po nim jest przesyłana młodsza część adresu, a następnie dane. Algorytm zapisu do pamięci przewiduje kodowanie adresu na starszych bitach pola zawierającego instrukcje. Aby wybrać taki sposób kodowania adresów pole Address Code musi być równe Add Inst.

Rysunek 8. Przebiegi podczas zapisu do pamięci ST M95256

W drugiej sytuacji, pokazanej na rysunku 8, jako pierwsza jest przesyłana instrukcja, a następnie 16-bitowy adres i dane. Taki sposób kodowania wybieramy nadając polu Address Code wartość Normal. Możliwe, że należałoby przewidzieć jeszcze inne sposoby przesyłania adresów uwzględniając inne układu pamięci. Można to zrobić dodając tutaj nowe wartości i rozbudowując algorytmy we właściwych funkcjach.

Zmienna SPI Selection of operations - określa tryb pracy.

Tryb Terminal pracuje jak poprzednio, ale nie ma tu adresów urządzenia podrzędnego. Operacje zapisu i odczytu dotyczą kontrolek SPI Write i SPI Read:

• Start Address - określa adres komórki pamięci, od której zacznie się zapis/odczyt.
• Bytes to Read - określa liczbę bajtów odczytanych.
• Data - pole danych.

Tryb Register operuje na rejestrach układów dołączonych do SPI. Operacje zapisu i odczytu dotyczą rejestrów określonych w tabelach SPI Register oraz SPI Start Sequence.

Tabela SPI Register zawiera opis rejestrów układu dołączonego do magistrali. Jest odpowiednikiem tabeli I²C Register. Tabela SPI Start Sequence zawiera dane do wstępnej konfiguracji układu. Jest odpowiednikiem I²C Start Sequence.

Operacje zapisu i odczytu danych z pamięci dołączonych do magistrali SPI wymagają użycia odpowiednich instrukcji, co pociągnęło za sobą konieczność uwzględnienia tego w algorytmach. Mimo iż kody instrukcji często się pokrywają, to dla niektórych układów mogą się różnić. Dlatego przewidziałem możliwość ich indywidualnego ustawienia. Są one również zapisywane w pliku konfiguracyjnym. Pozwala to na obsłużenie większej liczby układów pamięci.

Zmienna SPI Instruction zawiera instrukcje niezbędne do wykonania operacji na pamięciach. Ich kolejność jest ściśle określona i nie można jej zmieniać. Należy tylko wpisać właściwe kody w odpowiednie komórki. Akceptowany jest format binarny b00000000 lub szesnastkowy x00. Znaczenie pól:

• Instruction - skrócony literowy kod instrukcji.
• Code - właściwy kod instrukcji.
• Description - krótki tekstowy opis.

W chwili obecnej przewidziałem tylko 6 podstawowych instrukcji. Ich kolejność musi być taka, jak podana:

1. WRITE - zapis do pamięci.
2. READ - odczyt z pamięci.
3. WRST - zapis rejestru statusu.
4. RDSR - odczyt rejestru statusu.
5. WRDI - blokada zapisu.
6. WREN - odblokowanie zapisu.

Zaznaczenie pola Use Instruction powoduje wybór algorytmu przystosowanego do pracy z pamięciami i używającego kodów instrukcji z tabeli SPI Instruction. Zaznaczenie pola Use Start Sequence spowoduje, że zapis rozpocznie się od rejestrów wyspecyfikowanych w tabeli SPI Start Sequence, a następnie będą zapisywane rejestry z tabeli SPI Register.

Programmer

Rysunek 9. Zakładka z ustawieniami programatora

Umożliwia programowanie pamięci dołączonych do magistrali I²C i SPI. Obsługę różnych układów umożliwiają właściwie przygotowane pliki konfiguracyjne.

Okno programatora pokazano na rysunku 9. Gdy jest aktywna zakładka Memory, przycisk Open wczytuje zawartość pamięci z plików w formacje Intel HEX. Wybranie Save zapisuje zawartość odczytanej pamięci w formacie Intel HEX. Po przejściu do zakładki Settings te same przyciski pozwalają na wczytanie plików konfiguracyjnych.

Zawierające informacje o ustawieniach interfejsu, kodach instrukcji, pojemności i organizacji pamięci. Oczywiście, wszystkie można ustawić bez wczytywania, ale lepiej po pierwszej konfiguracji zapisać ustawienia, nie tracąc na nie czasu następnym razem. Znaczenie wszystkich pól zostało opisane podczas opisu zakładek I²C i SPI, a dodatkowo:

• Prog. Device Info - jest odpowiednikiem kontrolek z ...Device Info zakładek I²C i SPI.
• Prog. I²C Configure - zawiera konfigurację interfejsu I²C.
• Prog. SPI Configuration - zawiera konfigurację interfejsu SPI.
• Prog. Instruction - zawiera kody instrukcji dla pamięci SPI.
• Start Address - adres początku danych, domyślnie jest to 0. Zmieniając tę wartość należy zadbać, aby adres wskazywał początek wybranej strony, a nie dowolną komórkę.
• End Address - powinien wskazywać adres ostatniej strony pamięci. Domyślnie jest ustawiany zgodnie z zawartością pola Memory Size w Prog. Device Info.

Connectors

Listing 1. Struktura pliku konfiguracyjnego

W tej zakładce umieściłem opis wyprowadzeń, ich funkcji i rozmieszczenie w złączu. Dzięki temu nie trzeba ich szukać przed każdą zmianą połączeń.

Przygotowanie plików konfiguracyjnych

Podjąłem próbę obsługi wielu układów za pomocą pojedynczego programu. Niestety, zróżnicowanie formatów ramek szczególnie przy zastosowaniu interfejsu SPI, znacznie utrudnia to zadanie. Dlatego do wyboru właściwego algorytmu i konfiguracji interfejsów wykorzystałem pliki, w których zapisuję niezbędne informacje. Pliki te są wykorzystane podczas pracy z magistralami I²C i SPI. Zawierają informacje o każdym interfejsie. Jeśli dane nie dotyczą danego układu, mogą mieć przypadkowe wartości lub być puste.

Plik konfiguracyjny jest plikiem tekstowym zapisanym z rozszerzeniem ".con". W projekcje do ich przechowywania przewidziałem katalog Config File. Strukturę pliku pokazano na listingu 1. Można go przygotować np. w notatniku czy dowolnym edytorze tekstowym. Ale wygodniej zrobić to w programie w jednej z zakładek I²C, SPI lub Programmer → Settings, wypełniając istotne dla danego układu pola i zapisując plik.

Obsługa plików konfiguracyjnych została zrealizowana z wykorzystaniem funkcji z palety File I/O → Configuration File Vis. Są to funkcje łatwe do zastosowania. Dodanie do plików nowych parametrów nie powinno sprawić problemów.

Rozmieszczenie elementów systemu.

Projekt wykorzystuje niemal każdy dostępny pory, część wyprowadzeń zachowało swoje pierwotne funkcje, natomiast pozostałe związane są z funkcjami przyrządu.

Port MPX A
Port A pozostaje prawie w nienaruszonym stanie (tabela 1). Ze względu na ograniczone zasoby FPGA usunąłem z niego dwa generatory PWM oraz wejścia analogowe. Pozostałe funkcje pozostały bez zmian. Można z nich korzystać wykorzystując funkcje zawarte w palecie myRIO. Najlepiej korzystać z funkcji niskiego poziomu.

Tabela 1. Rozmieszczenie sygnałów w porcie MPX A

Tabela 2. Rozmieszczenie sygnałów w porcie MPX B

Port MPX B
Funkcje wyprowadzeń portu B zostały przypisane do analizatora stanów logicznych (tabela 2). Każda z linii DIO0...DIO15 pracuje w roli wejścia analizatora i może być źródłem wyzwolenia pomiaru. W porcie pozostał jeszcze interfejs UART i wyjścia dwóch przetworników C/A. Dostęp do nich zapewniają funkcje palety myRIO.

Port MSP C
Wyprowadzenia tego portu są najlepiej dostosowane do sygnałów analogowych, dlatego przypisana im rola związana jest z funkcjami oscyloskopu i generatora funkcyjnego (tabela 3). Dostępne sygnały cyfrowe są tylko wyjściami i z założenia mogą sterować dodatkowymi układami kondycjonowania np. wzmacniaczami wejściowymi. Wejścia AIN0+, AIN0-, AIN1+, AIN1- pełnią rolę różnicowych wejść oscyloskopu. Wyjścia AO0, i AO1 bipolarnych wyjść generatorów.

Tabela 3. Rozmieszczenie sygnałów w porcie MSP C

Tabela 4. Sterowanie dodatkową płytką wzmacniaczy

W tabeli 4 przedstawiono przyporządkowanie wyprowadzeń do sterowania układem dodatkowych wzmacniaczy wejściowych oscyloskopu.

Podsumowanie

Wykonana aplikacja pokazuje uniwersalność i możliwości, które daje myRIO, Platforma jest przeznaczona głównie do celów edukacyjnych i dlatego zwykle miejscem jej użycia są pracownie uczelniane lub laboratoria studenckie. Korzystając z pokazanej aplikacji studenci mogą zapewnić sobie niezbędne narzędzia potrzebne przy pierwszych próbach konstruowania własnych urządzeń.

Sterowanie zawartościami rejestrów układów scalonych wyposażonych w SPI lub I²C umożliwia zapoznanie się z ich funkcjonalnością. W następnej części opiszę sposób skonfi gurowania struktury FPGA oraz ważniejsze fragmenty kodu, aby ułatwić modyfi kowanie i rozbudowywanie oprogramowania ma własne potrzeby.

Wiesław Szaj
wszaj@prz.edu.pl